Komentarze (3)

---

• Ksaveriusz 1 miesiąc temu

  Kopalniany Labirynt II miał trzy drogi, którymi mógł podążyć jako druga część.
  Droga pierwsza - kontynuacja wątków z pierwszej części z tym samym bohaterem (czyli klasycznie, sequel)
  Droga druga - historia opowiedziana z perspektywy innego bohatera (np. górnika z tej podziemnej placówki lub jakiegoś policyjnego detektywa) osadzona w tym uniwersum, mniej lub bardziej przeplatająca się z pierwszą historią (wątki z jedynki mogą być albo ważne dla fabuły, albo być dla niej tłem)
  Droga trzecia - prequel/spin-off. Historia dziejąca się przed akcją I, wyjaśniająca jakieś wątki, które pojawiły się w jedynce, dziejąca się jednak gdzieś obok.
  
  Autor zdecydował się na pierwszą drogę i niestety, według mnie, poległ. Wybrał bowiem rozwiązanie polegające na zarzuceniu tego co było wcześniej oraz redukcji wydarzeń i wątków z jedynki pojawiających się w sequelu do zaledwie dwóch elementów (o tym później). Niestety, nie dał niczego graczowi w zamian. Tak naprawdę I część wyjaśnia jedynie czemu budzimy się nieprzytomni w domu na jakimś leśnym zadupiu, czemu nasz bohater ucieka i czemu ktoś nas łapie w zakończeniu (i kim ta osoba jest).
  No niby wystarczająco, ale...
  Raz, że dwójka jest w całości oparta na motywie ucieczki, dając nam po drodze różnorakie minigierki, jedne lepiej wplecione, inne gorzej.
  Dwa, że to tyle.
  W dwójce nie ma nic więcej poza zakończeniem, ale o nim zaraz.
  Za jedną minigierkę chcę autora pochwalić (chodzenie po barrier blockach nad lawą rozwiązał w miarę kreatywnie, mianowicie gracz rzuca przed siebie odłamki pryzmarynu), natomiast inne są nieco bezsensowne (szukamy np. siekiery, gdy na ścieżce jest zawalone drzewo. Główny bohater stwierdza, że musi poszukać siekiery... Więc ją znajduję randomowo w lesie).
  Jeszcze zanim przejdę do zakończenia mapy, to, że główny bohater zyskał imię (Josh) oraz zaczął reagować na wydarzenia na mapie komentarzami pozytywnie mnie zaskoczyło i jest małym plusikiem dla autora.
  Zakończenie... Rozczarowało mnie, ale i... pozytywnie zaskoczyło. Autor wybrał opcję "to wszystko sen", mianowicie dostajemy jedyny i końcowy jumpscare i dowiadujemy się, że to była gra komputerowa (do tego słaba). Protagonistę nazwanego naszym imieniem woła ktoś na śniadanie/obiad/kolację (wybaczcie, nie pamiętam już dokładnie, ale na coś do jedzenie) i dostajemy komentarz, że zaraz zaraz, my mieszkamy sami! Poza tym za oknem jest jakaś dziwna postać, co zauważyłem, gdy później latałem na spectatorze po mapie xD
  Mi to zakończenie się nie spodobało gdyż... było zakończeniem. Sam pomysł, że nagle nasi bliscy zachowują się dziwnie, czy pojawiają się choć ich nie było to ciekawy pomysł na mapę (np. do opuszczonego domu obok wprowadza się sąsiad, mimo, że ten dom jeszcze dzień temu był ruiną lub w budowie).
  Jeszcze co do budowli - wnętrza były ok, las strasznie taki ciasny, a do tego było widać przez liście poza mapę.
  Widać też poprawę technikaliów mapy.
  A i jeszcze plusik za lobby, musimy tam kliknąć wszystkie guziki żeby wystartować mapę.
  
  Ostatecznie daję mapie 3/10. Trudno mi było ją ocenić, ale ostatecznie, nieco na wyrost, daje jej 3/10. Dlaczego?
  Bo chociaż mapa fabularnie leży po całości, w żaden sposób nie rozwija elementów z jedynki to... Nie jest fatalna. Jest "jedynie" bardzo słaba.
  Ma parę pozytywów i nie ma takich ogromnych baboli jak jedynka. Zupełne wyrzucenie fabuły paradoksalnie jedynie pomogło. Grało mi się dość przyjemnie...
  Z drugiej strony - to nie jest w żaden sposób horror i bardzo dobrze, że mapa znalazła się w kategorii adventure.
  Więc naciągane, ale 3/10.
  ~Pozdrawiam, Ksaveriusz.

---

• Bohatex 1 miesiąc temu

  https://discord.gg/yJp9QPuF

---

• SzitonPost-Konto_do_shitpostu 1 miesiąc temu

  o kurła, najlepsza mapa dostała sequel